Miało być o porostach - ale to nie ucieknie :-)

TO JEST WPIS RATUNKOWY, mający przeciwdziałać zimowym smutkom i nieutulonej tęsknocie za wiosną. Powód? Otóż w ogrodzie mojej Mamy zakwitł ciemiernik :

Sadźcie więc ciemierniki, moi drodzy, bo nie ma nic bardziej optymistycznego, niż kępa kwiatów w ogrodzie w środku zimy. Tym bardziej, że oprócz białych, są jeszcze ciemierniki bordowe, różowe, czerwone, zielone, nakrapiane i w prążki:

fot. www.moj-ogrodnik.pl

fot. Liliana Sokołowska  www.e-ogrody.pl

fot. www.garnek.pl

fot. www.galeria-kwiatow.pl

fot. www.florini.pl

Ale uwaga! Ciemierniki są silnie trujące, więc jeśli macie dzieci, które z uwielbieniem zrywają wszystko, co kwitnie w celu zmontowania kolejnego, sto dwudziestego piątego bukiecika dla mamy, to lepiej posadźcie w swoim ogrodzie wrzośce i przebiśniegi.

Kwitną już od lutego, a niektóre nawet od stycznia, więc wiosna zimą gwarantowana :-)

        Wymuszona mrozami przerwa w remoncie domu i wymuszona feriami przerwa w szkole spowodowały, że spakowaliśmy walizki, aparat fotograficzny i dzieci i ruszyliśmy w kierunku zasadniczo przeciwnym, niż zwykle zimą, czyli NAD POLSKIE MORZE.

        Nasza baza znajdowała się w pobliżu granicy Słowińskiego Parku Narodowego, który był najważniejszym celem naszej wyprawy. Stamtąd wyruszaliśmy na codzienne wycieczki, włócząc się po plażach, mierzejach, brzegach jezior polodowcowych, leśnych ścieżkach i bezdrożach.

Cisza, spokój, czyste powietrze i dzika przyroda ...... Czego chcieć więcej ...?

- Skype'a i Minecraft'a ! - zawyły dzieci.

No i trzeba było pójść na ugodę, bo zaparły się o wydmę i ani kroku dalej :-)

A oto fotorelacja z naszej wyprawy....

Morze przywitało nas zmrożonym brzegiem i lodowymi czapami na drewnianych palikach:

Martwy las, ruchome wydmy i śnieżna pustynia piaszczysta w Słowińskim Parku Narodowym:

Zamarznięte Jezioro Łebsko:

  Odwilż - sztorm na morzu i burza piaskowa na plaży:

Ten widok chyba nam wszystkim  wydaje się znajomy ...  zazwyczaj tak wygląda przywitanie i pożegnanie z Bałtykiem:

W następnym wpisie będzie o porostach, trawach i innych roślinach nadmorskich ...  

Pozdrawiam wszystkich blogowiczów

           Pierwszy śnieg spadł we Wrocławiu w zeszłym roku w październiku. Kwitnące jeszcze w tym czasie w moim ogrodzie chryzantemy i rozchodniki przystroił na chwilę w białe czapki. Po czym stopniał.

          Roztopy w czasie mroźnej zimy to dla roślin, zwłaszcza tych iglastych i liściastych zimozielonych, niezwykle ważna rzecz. Długotrwały mróz wysusza glebę odcinając korzeniom dostęp do wody. W czasie ociepleń, kiedy śnieg topnieje, uwolniona woda nawadnia glebę i rośliny mogą uzupełnić jej brak.

Kwiatostany rozchodnika w topniejących czapkach 

Wysokie chryzantemy "położyły się" pod ciężarem mokrego śniegu

Hortensje

Azalia japońska w jesiennym ubarwieniu, a wokół pokryte śniegiem liście nagietków

        Prawdziwa zima przyszła tak naprawdę dopiero teraz, w styczniu. Mróz nie odpuszcza i trochę sypnęło śniegiem. Ale mało sypnęło, przynajmniej we Wrocławiu, więc trudno mi Wam pokazać jakieś wyjątkowo bajkowe zdjęcia zimowych krajobrazów. Przedstawiam na razie to, co w styczniu udało mi się znaleźć w moim ogrodzie - zmrożone kwiatostany hortensji, owoce berberysu (ciągle obecne na krzewach - radocha dla ptaków jak nie wiem co :)) i nasiona języczki pomarańczowej w białych czapkach.

Kuliste kwiatostany hortensji pomimo że straciły już kolor, nadal wyglądają ciekawie

Owoce berberysu długo pozostają na krzewie

Nie do wiary, że ta języczka jeszcze latem wyglądała tak:

          Każdego ranka, zanim zacznę pracę, stawiam kubek z gorącą kawą na stoliku na tarasie i idę do ogrodu - tak na dobry początek dnia. A ponieważ jest to ogród wypełniony po brzegi roślinnością, codziennie pojawia się w nim coś nowego.

          Dwie noce temu przetoczyła się nad Wrocławiem (przynajmniej w naszej części miasta ...) burza z prawdziwego zdarzenia - z piorunami, grzmotami i ulewą, która o mało nie zalała nam garażu. Za to w ogród dzięki temu wstąpiło nowe życie - oczywiście głównie, i zwłaszcza wstąpiło ono w chwasty.  Na szczęście przybyło też kwiatów i owoców.

          Oto zdjęcia z porannego spaceru po deszczu. Taki trochę mikrokosmos ... 

  Moje ulubione liliowce - zakwitły nie wiadomo kiedy ....

Zastanawiam się, czy z powodu wędrujących po całym ogrodzie maków (wyrastają normalnie wszędzie, gdzie się da, mam wrażenie, że tam, gdzie się nie da, też wyrastają ...) nie zaczniemy miewać nocnych wizyt podejrzanych osobników ...

Czystoniebieski kolor kwiatów to wśród roślin rzadkość ...

 Świerk po deszczu ...

Liście rozchodników jak filiżanki ...

Funkie zbierają deszczówkę .....

A w najdalszej części ogrodu rośnie jedzenie ..........

Wiśnie po deszczu ....

Niektórych owoców przybyło, innych ubyło - na tych szypułkach widać wyraźne ślady żerowania dzieci ....

Dni agrestu też są policzone .....

Poziomka natomiast ukryła się świetnie - zdjęcie zrobiłam leżąc między hortensjami na ściółce z kory sosnowej .... po deszczu ..... wśród ślimaków ...... :-)

Pozdrawiam wszystkich w drugim dniu lata

W czasie planowania ogrodu warto zwrócic uwagę na otoczenie naszej działki, czyli wszystko, co znajduje się w jej sąsiedztwie. Nieciekawe widoki, takie jak stara szopa, odrapany mur czy składowisko rupieci możemy zasłonić żywopłotem, najlepiej zimozielonym, kompozycją wysokich iglaków albo drewnianą kratownicą (tzw. trejażem) porośniętą pnączami.

Za tym drewnianym, ażurowym płotem u moich sąsiadów znajduje się składzik z narzędziami ogrodowymi - zasłoniłam go sadząc przy ogrodzeniu hortensję pnącą. Hortensja jest właśnie w trakcie kwitnienia, a na jej kwiatach lubią się paprać w pyłku duże metaliczniezielone chrząszcze.

Atrakcyjne elementy widoczne z oddali, jak na przykład wieża ratusza, wzgórze czy samotne drzewo na polu, warto natomiast "włączyć" do ogrodu - należy po prostu nie przesłaniać tej osi widokowej i posadzić przy swoim ogrodzeniu rośliny trochę niższe.

Podobnie rzecz się ma z rosnącym tuż obok u sąsiadów drzewem lub kępą dużych krzewów. Jeśli na ich linii - pod naszym płotem - posadzimy rośliny odpowiednio niższe, to nie dość, że zachowamy "darmowy" ładny widok, to jeszcze uzyskamy efekt piętrowego układu zieleni i optycznie powiększymy ogród.

Zastosowałam ten zabieg w swoim ogrodzie i polecam. I chociaż trudno uchwycić ten fakt na zdjęciach, to na co dzień odnoszę wrażenie dużo większej przestrzeni, niż posiadam w rzeczywistości, a w niektórych miejscach ogród zdaje się nie mieć końca.

Widok z altany - ten orzech włoski rośnie na samym środku dużego ogrodu moich drugich sąsiadów. Jego korona wypełnia przestrzeń pomiędzy sosną i leszczyną, które już należą do mojego ogrodu, a pień przesłaniają wysokie, barwne krzewy, pod którymi rosną jeszcze kępy dużych bylin - układ piętrowy jak malowanie ...

Widok z tarasu - mój ogród kończy się tuż za bordowym berberysem i rzędem kolumnowych iglaków, ale dzięki pozostawionemu między nimi "okienku" wydaje się dużo większy. W ten sposób udało się też "włączyć" do mojego ogrodu magnolię rosnącą za drewnianym płotem aż dwa ogrody dalej.